o gitarze

См. также в других словарях:

• gitara — ż IV, CMs. gitaraarze; lm D. gitaraar «stary instrument muzyczny o sześciu lub siedmiu strunach, szarpany, rodzaj lutni o płaskim pudle rezonansowym; używany do akompaniamentu lub jako instrument solowy» Grać na gitarze. Śpiewać akompaniując… …   Słownik języka polskiego

• brzdąkać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, brzdąkaćam, brzdąkaća, brzdąkaćają, brzdąkaćany {{/stl 8}}– brzdąknąć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IVa, brzdąkaćnę, brzdąkaćnie, brzdąkaćnij, brzdąkaćnął, brzdąkaćnęli {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1.… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• akompaniować — ndk IV, akompaniowaćniuję, akompaniowaćniujesz, akompaniowaćniuj, akompaniowaćował «towarzyszyć na instrumencie głównej partii melodycznej, wykonywać akompaniament» Akompaniować chórowi, soliście. Akompaniować komuś, sobie na gitarze. ‹wł.› …   Słownik języka polskiego

• brząkać — a. brzękać ndk I, brząkaćam, brząkaćasz, brząkaćają, brząkaćaj, brząkaćał, brząkaćany brząknąć a. brzęknąć dk Va, brząkaćnę, brząkaćniesz, brząkaćnij, brząkaćnął, brząkaćnęła, brząkaćnęli, brząkaćnięty, brząkaćnąwszy 1. «wytwarzać przerywany… …   Słownik języka polskiego

• gitarzysta — m odm. jak ż IV, CMs. gitarzystayście; lm M. gitarzystayści, DB. gitarzystatów «ten, kto gra na gitarze» Koncert gitarzystów …   Słownik języka polskiego

• gitarzystka — ż III, CMs. gitarzystkatce; lm D. gitarzystkatek «kobieta grająca na gitarze» …   Słownik języka polskiego

• pobrząkać — a. pobrzękać dk I, pobrząkaćam, pobrząkaćasz, pobrząkaćają, pobrząkaćaj, pobrząkaćał pobrząkiwać a. pobrzękiwać ndk VIIIb, pobrząkaćkuję, pobrząkaćkujesz, pobrząkaćkuj, pobrząkaćiwał 1. «spędzić pewien czas na brząkaniu; spowodować brzęczenie… …   Słownik języka polskiego

• zaakompaniować — dk IV, zaakompaniowaćniuję, zaakompaniowaćniujesz, zaakompaniowaćniuj, zaakompaniowaćował «zagrać akompaniament» Zaakompaniował im na gitarze …   Słownik języka polskiego

• zabrzdąkać — dk I, zabrzdąkaćam, zabrzdąkaćasz, zabrzdąkaćają, zabrzdąkaćaj, zabrzdąkaćał → zabrząkać (zwykle w zn. 1) Zabrzdąkać na fortepianie, na gitarze …   Słownik języka polskiego

• brząkać — {{/stl 13}}{{stl 7}}|| {{/stl 7}}brzękać {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, brząkaćam, brząkaća, brząkaćają, brząkaćany {{/stl 8}}{{stl 22}}– brząknąć {{/stl 22}}{{stl 7}}|| {{/stl 7}}{{stl 22}}brzęknąć {{/stl 22}}{{stl 8}}dk IVa, brząkaćnę,… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• brzmieć — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIb, brzmię, brzmi, brzmiał, brzmieli {{/stl 8}}– zabrzmieć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIb {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} być odbieranym zmysłem słuchu, dawać się słyszeć; rozlegać się …   Langenscheidt Polski wyjaśnień